Μιά βόλτα στά γοητευτικά δρομάκια τῆς Ἄνω Πόλης στήν Θεσσαλονίκη, θα σᾶς ἀνακαλύψει, πραγματικά ὅμως, μιά ἄλλη διαφορετική, νοσταλγική, πανέμορφη Θεσσαλονίκη. Ἄλλωστε εἶναι τό μοναδικό μέρος πού διασώθηκε ἀπό τήν μεγάλη πυρκαγιά τοῦ 1917 καί εἰλικρινά βλέπει ἕνα μέρος τοῦ Βυζαντινοῦ παρελθόντος τῆς πόλης.
Ἀνάμεσα, λοιπόν, στά στενά της θά ἀνακαλύψεις πάρα πολλές ὀμορφιές ἐγώ ὅμως τώρα θά ἐπικεντρωθῶ στήν Μονή Λατόμου, πού εἶναι ἀφιερωμένη στόν ὅσιο Δαβίδ, τόν Δενδρίτη, ἕναν ἀναχωριτή τοῦ 5ου αἰ. πού ἔζησε γιά ἕνα μεγάλο χρονικό διάστημα πάνω σέ ἕνα δέντρο.
Εἶναι ἀπό τά σημαντικότερα μνημεῖα τῆς Θεσσαλονίκης καί ἔχει τρεῖς σημαντικές ἰδιαιτερότητες.
Ἡ πρώτη εἶναι πώς ὁ χτισμένος τόν 5ο αἰ. ναός εἶναι σταυροειδῆς μέ τροῦλλο. Αὐτός ὁ ἀρχιτεκτονικός τῦπος, ὅμως, ξαναεμφανίστηκε καί τελικά καθιερώθηκε 500 χρόνια ἀργότερα τόν 10ο καί 11ο αἰ.
.
Ἡ δεύτερη ἰδιαιτερότητα τοῦ ναοῦ εἶναι τό μοναδικῆς τέχνης ψηφιδωτό πού βρίσκεται στήν κόγχη τοῦ ἱεροῦ καί πρέπει ὁπωσδήποτε νά τό δεῖτε. Κατασκευάστηκε τόν 5ο αἰ., εἶναι ἀπό τά παλαιότερα τῆς Θεσσαλονίκης καί σώθηκε μέχρι σήμερα κυριολεκτικά ἀπό θαῦμα.
Ἡ τρίτη σημαντική ἰδιαιτερότητα εἶναι οἱ λιγοστές ἀλλά ἐξαιρετικῆς τέχνης ἁγιογραφίες τοῦ 12ου αἰ. πού ἀποκαλύφθηκαν τό 1973 καί οἱ ὁποῖες εἶναι οἱ μοναδικές ἁγιογραφίες αὐτῆς τῆς περιόδου (ὅπου ἐπικρατεῖ ἡ κομνήνεια σχολή τῆς ἁγιογραφίας) πού σώθηκαν στήν Θεσσαλονίκη.
Τό σκήνωμα τοῦ ἁγίου βρίσκεται στήν Μονή τῆς Ἁγίας Θεοδώρας τήν Ἐρμοῦ
